Уголовное делу за соучастие в даче взятки против Дмитрия Викторовича Демченко, бывшего гродненского судьи закрыто. Дело было возбуждено в январе этого года (2006) с подачи КГБ. В нем фугирует сумма 25 тысяч долларов, которые якобы были переданы для судьи Ленинского района Гродно Дмитрия Демченко за то, чтобы он посодействовал в сокращении срока заключения для осужденного. Дело против судьи открыла Генеральная прокуратура. Демченко ушел с поста, с него была снята неприкосновенность. Уголовное дело было “спущено на тормозах” прокуратурой Гродненской области, т.к. выяснилось, (по непроверенной информации), что в деле замешаны вышестоящие судьи и Демченко в этой стройной системе вымогательства взяток - пешка. Демченко уволен из суда по собственному желанию, причем увольнение было оформлено задним числом.
Фото с “Одноклассников”. Бывший судья Демченко Дмитрий Викторович, как видим, не теряет оптимизма и хорошего настроения.
Пачатак крымiнальнай справе супраць суддзi дала заява бацькi 20-гадовага хлопца, асуджанага на 8 год зняволення за продаж марыхуаны. Мужчына распавёў, што з чэрвеня па верасень 2005 г. перадаў праз “пасрэднiка” — знаёмага прадпрымальнiка 25 тысяч долараў суддзi Дземчанку, якi паабяцаў паспрыяць, каб у касацыйнай iнстанцыi, абласным судзе, сыну скарацiлi тэрмiн зняволення. (Цiкавая падрабязнасць пра стасункi “пасрэднiка” i суддзi: годам раней Дземчанка вёў супраць гэтага прадпрымальнiка працэс i за махлярства адправiў на “хiмiю”, якую пасля змянiлi на папраўчыя работы).
Аднак касацыя паводле справы 20-гадовага хлопца была прайграная, Вярхоўны суд таксама прысуд не змянiў — i бацька пачаў патрабаваць ад Дземчанкi свае грошы назад.
У лiстападзе суддзя аддаў бацьку 13 тысяч долараў, сказаўшы, што менавiта столькi яму перадаў “пасрэднiк”. Некалькi тыдняў мужчына штодня, як на працу, хадзiў да суддзi, патрабаваў астатнiя 12 тысяч, папярэджваў, што звернецца ў адпаведныя органы — i пры гэтым запiсваў свае з iм размовы на дыктафон. У студзенi, так i не дабiўшыся астатнiх грошай, недарэка звярнуўся ў КДБ.
Падазроных у справе аказалася адразу двое: “пасрэднiк” ды суддзя Дз.Дземчанка. Статус у iх быў розны, дый павялi сябе яны па-рознаму. Таму розным стаўся iх лёс.
Дземчанка — суддзя, справы супраць суддзяў распачынае Генеральная пракуратура. Не выключана, што яна атрымала дазвол “органа, якi прызначае на пасаду”. Орган гэты ў Беларусi — прэзiдэнт. Да таго ж у тым самым студзенi Дземчанка, кажуць, прыйшоў у КДБ “з павiннай” i ад свайго ўдзелу ў “справе хабару” не адмаўляўся. Таму i следства ў дачыненнi да яго было праз пяць месяцаў спынена, таму i на судовым працэсе ён праходзiў ужо сведкам.
“Пасрэднiк” жа вiны сваёй не прызнаў i па факце хабару падчас следства i на судзе паказаннi даваць адмовiўся. Таму ўвесь цяжар абвiнавачанняў лёг толькi на яго. На працэсе ён стаў адзiным абвiнавачаным, i на падставе паказанняў сведкаў у пачатку жнiўня быў асуджаны на 8 год зняволення — за “махлярства” i “падбухторванне да дачы хабару”.
Аднак нi за паўгода следства, нi ў судзе так i не прагучала яснага адказу на галоўнае пытанне: дзе грошы, дзе тыя знiклыя 12 тысяч?
Схему, паводле якой адбываўся “рух капiталу”, апiсаў сам Дземчанка ды iншыя сведкi ў сваiх паказаннях на адкрытым судовым працэсе над “пасрэднiкам”.
Бацька кажа, што ў чэрвенi 2005 г. перадаў яму для Дземчанкi 3 тысячы, у жнiўнi — 20 тысяч, у вераснi — 2 тысячы долараў. Дземчанка распавёў, што атрымаў ад “пасрэднiка” спачатку 8 тысяч, а пасля 5 — ды перадаў усю суму iншаму суддзi, назавём яго Z. У лiстападзе, калi бацька асуджанага хлопца стаў патрабаваць грошы назад, Z, паводле паказанняў Дземчанкi, гэтыя 13 тысяч вярнуў, i Дземчанка аддаў iх мужчыне. На допытах падчас следства Z адразу i катэгарычна заявiў, што не меў нiякага дачынення да гэтай гiсторыi. I хоць спасылка на яго паказаннi ёсць у шэрагу дакументаў — у крымiнальнай ды судовай справе ён анiяк не праходзiць.
У такой трактоўцы карупцыйны ланцужок абрываецца менавiта на Дз.Дземчанку. Але, выносячы прыгавор, суд палiчыў, што гэтая сума асела менавiта ў “пасрэднiка”.
Цяпер асуджаны “пасрэднiк” рыхтуецца да касацыi ў гродзенскiм следчым iзалятары. Z застаецца на сваёй пасадзе i працягвае працаваць суддзёй. Дз.Дземчанка ўладкаваўся на працу ва ўпраўленнi прыватызацыi Гродзенскага аблвыканкама.
Iрына ЧАРНЯЎКА.
По материалам издания «Наша Ніва»
Подробнее: http://newsby.org/by/2006/09/15/text13666.htm
Напомним, что 7 сентября 2004 года Ленинский районный суд Гродно (судья Дмитрий Демченко) признал председателя Общенационального Стачечного Комитета Республики Беларусь, одного из лидеров европейской коалиции «Свабодная Беларусь» Валерия Левоневского виновным в нанесении публичного оскорбления президенту Беларуси, сопряженного с обвинением в совершении тяжкого преступления (ст. 368, ч. 2 Уголовного кодекса), и приговорил их к двум годам колонии общего режима. В приговоре указывается, что во фразе «Приди и скажи, что ты против, чтобы за твой счет кто-то ездил в Австрию отдыхать, кататься на лыжах, жить в свое удовольствие», напечатанной в листовке, содержится оскорбление чести и достоинства президента Республики Беларусь.
В последствии в отношении судьи Дмитрия Демченко было возбуждено уголовное дело связанное со взяткой.
Полезные ссылки:
Уголовное дело №04065250036
Пресса об уголовном деле об “Оскорблении Президента Республики Беларусь”
Спецпроект “Тюрьма”
Левоневский, Валерий Станиславович — Википедия eng pl
